تاریک‌روشنای صبح چه در خود نهفته دارد؟ حتی زمزمه آرام‌ترین نسیم از قلب من گذر می‌کند انونو کوماچی ترجمه: عباس صفاری در جستجوی ارکیده وحشی به دشت‌های پاییزی رفته‌ام، آنچه آرزو می‌کنم اما ریشه‌های عمیق است نه گل ایزومی شی‌کی‌بو ترجمه: عباس صفاری باران چون کبوتران بر دانه‌هایی که روی شیروانی ریخته ام نوک می‌زند […]
گل به آسمان بامدادی که همه ستاره‌هایش را گم کرده فریاد می‌زند: شبنمم را گم کرده‌ام ای ماهِ تمام امشب در میان برگ‌های نخل جشنی هست، و در دریا برآمدنِ امواج، مثل ضربان قلب جهان تو از کدام آسمان ناشناخته راز دردآلود عشق را در خاموشی‌ات می‌بری؟ شب خاموش زیبایی مادر را دارد و روز
کلمات را دود یا آتش می خواهم و آنها را به باد می سپارم و سپس در عشق آنها می گریم (بیژن جلالی) آمده بودم تا گلی بنشانم یا درختی بکارم ولی فصل بهار و خزان گذشت و دست های من از نوشتن نام درخت و گل فرسوده است (بیژن جلالی) آمده بودم تا گلی
طبیعت، این نقاشی بی کران الهی، با هر نگاه، روح و جان را نوازش می کند. در هر فصل، رنگی جدید به خود می گیرد؛ بهار با شکوفایی، تابستان با گرمای آفتاب، پاییز با رنگ های گرم و خزان و زمستان با برف و یخ، هر کدام داستان خود را می گویند. در دل جنگل
در دل طبیعت، جایی که خورشید طلوع می‌کند و بر فراز آسمان می‌درخشد، زیبایی‌های بی‌نظیری پنهان شده است. هر صبح، با طلوع خورشید، طبیعت خود را به لباس‌های رنگارنگ می‌پوشاند و با هر نفس، عطر گل‌های تازه را به مشاممان می‌رساند. در این سرزمین، جایی که کوه‌ها و دره‌ها به هم می‌پیوندند، رودخانه‌های خروشان و
