ای سران ملک را شمشیر تو مالک رقاب!باغ عدل از جویبار تیغ سبزت خورده آب!با شکوه کوه حلمت، ابر گریان بر جبالبا وجود جود دستت، برق خندان بر سحابمی‌خورد تیهو به عهدت طعمه از منقار بازمی‌برد رو به عونت پنجه از شیران غابجود دستت بحر را نگذاشت آبی در جگربحر را کی با وجود جود […]
آن ماه، رو اگر بنماید شبی به مادر وجه او نهیم دل و جان به رو نمارویش مه مبارک و مویش لیال قدرخود قدر آن لیال که داند به غیر ما؟آن خد دلفریب تو بر قد دلکشتچون ماه چارده شب، بر خط استوابگشا به پرسشم لب لعل و رسان به کامجان را از آن مفرح
زکان سلطنت لعلی سزای تاج شد، پیداکه لولو با همه لطف از بن گوشش شود، لالامهی گشت از افق طالع که پیش طالع سعدشکمر چون توامان بسته است، خورشید جهان‌آراقضا تا مهد اطفال فلک را می‌دهد جنبشنخوابانید ازین ماهی، درین گهواره میناقبای اطلس گردون، به قد قدرش اربودیبریدندی قماط او، ازین نه شفه والاهمایون مقدم
ای منزل ماه علمت، اوج ثریاروی ظفر از آیینه تیغ تو پیداچون تیغ تو بذل تو گرفته همه عالمچون صیت تو عدل تو رسیده به همه جاگر سپهت خال زند بر رخ خورشیدموج کرمت آب کند زهره دریادر آخر منشور ابد عهد تو تاریخدر اول احکام ازل نام تو طغراای خان زمان شیخ اویس آنکه
قدم نه بر سر هستی که هست این پایه ادنیورای این مکان جاییست عالی، جای توست آنجارها کن جنس هستی را، به ترک خود فروشی کنکه در بازار دین خواهند زد بر رویت این کالااساس عالم بالا برای تست و تو غافلتو قدر خود نمی‌دانی که دارای منصب والاتو از افلاک بالایی نگفتم زیر بالاییاگر
ای قبله سعادت و ای کعبه صفاجای خوشی و نیست نظیر تو هیچ جاهر طاقی از رواق تو، چرخی زمین ثباتهر خشتی از اساس تو، جامی جهان نمادر ساحت تو مروخه جنبان بود، شمالدر مجلس تو مجمره گردان بود، صبااز جام ساقیان تو خورشید را، فروغوز ساز مطربان تو ناهید را، نوادارالسلام را بوجود تو
آب آتش رنگ ده ساقی که می‌بخشد صباخاک را پیرانه سر پیرایه عهد صبافرش خاکی می‌برد اجرام علوی را فروغروح نامی می‌دهد ارواح قدسی را صفااز طراوت می‌پذیرد آسمان عکس زمینوز لطافت می‌نماید بر زمین رنگ سماعکس رخسار گل و گلبانگ بلبل می‌دهدگلشن نیلوفری را گونه گون برگ و نوادود از آتش می‌دماند لاله آتش
ای غبار موکبت چشم فلک را توتیاخیر مقدم، مرحبا «اهلاً و سهلاً» مرحبارایت رایت، به پیروزی چو چتر آفتابسایه بر ربع ربیع انداخت از «بیت الشتا»باز چتر سایه بر نسرین چرخ انداختهفرخ و میمون شده، فی ظله بال هماآفتابت در رکاب، و مشتری در کوکبهآسمان زیر علم، ماه علم خورشید سابا غبار نعل شبذیر تو
