مرغ سحر ناله سر کنداغ مرا تازهتر کنزآه شرربار این قفس رابرشکن و زیر و زبر کنبلبل پربسته! ز کنج قفس درآنغمهٔ آزادی نوع بشر سراوز نفسی عرصهٔ این خاک توده راپر شرر کنظلم ظالم، جور صیادآشیانم داده بر بادای خدا! ای فلک! ای طبیعت!شام تاریک ما را سحر کننوبهار است، گل به بار استابر […]
با شه ایران ز آزادی سخن گفتن خطاستکار ایران با خداستمذهب شاهنشه ایران ز مذهبها جداستکار ایران با خداستشاه مست و شیخ مست و شحنه مست و میر مستمملکت رفته ز دستهر دم از دستان مستان فتنه و غوغا به پاستکار ایران با خداستمملکت کشتی، حوادث بحر و استبداد خسناخدا عدل است و بسکار پاس
بیایید ای کبوترهای دلخواه!بدن کافورگون، پاها چو شنگرفبپرید از فراز بام و ناگاهبه گرد من فرود آیید چون برفسحرگاهان که این مرغ طلاییفشاند پر ز روی برج خاورببینمتان به قصد خودنماییکشیده سر ز پشت شیشهٔ درفرو خوانده سرود بیگناهیکشیده عاشقانه بر زمین دمبه گوشم با نسیم صبحگاهینوید عشق آید زآن ترنمسحرگه سر کنید آرام آرامنواهای
نهفته روی به برگ اندرون گلی محجوبز باغبان طبیعت ملول و غمگین بودز تاب و جلوه اگر چند مانده بود جداولی ز نکهت او باغ عنبرآگین بودز اوستادی خورشید و دایگانی ماهجدا به سایهٔ اشجار، فرد و مسکین بودنه با تحیت نوری ز خواب برمیخاستنه با فسانهٔ مرغی سرش به بالین بودفسرده عارض بیرنگ او
زال زمستان گریخت از دم بهمنآمد اسفند مه به فر تهمتنخور به فلک تاخت همچو رای پشوتنآتش زردشت دی فسرد به گلشن سبزه چو گشتاسب خیمه زد به گلستان قائد نوروز چتر آینهگون زدماه سفندارمذ طلایه برون زدساری منقار و ساق پای به خون زدهدهد بر فرق تاج بوقلمون زد زاغ برون برد فرش تیره
ای نگار روحانی! خیز و پرده بالا زندر سرادق لاهوت کوس «لا» و «الا» زندر ترانه معنی دم ز سر مولا زنو آن گه از غدیر خم بادهٔ تولا زن تا ز خود شوی بیرون، زین شراب روحانی در خم غدیر امروز بادهای به جوش آمدکز صفای او روشن جان بادهنوش آمدوآن مبشر رحمت باز
امروز خدایگان عالمبر فرق نهاد تاج « لولاک »امروز شنید گوش خاتم« لولاک لما خلقت الافلاک »امروز ز شرق اسم اعظممهر ازلی بتافت بر خاک امروز از این خجسته مقدمارکان وجود شد مشید امروز خدای با جهان کردلطفی که نکرده بود هرگزنوری که مشیتش نهان کردامروز پدید گشت و بارزآورد و مربی جهان کردیک تن
سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟یا چو شیرین سخنت نخل شکرباری هست؟یا چو بستان و گلستان تو گلزاری هست؟هیچم ار نیست، تمنای توام باری هست « مشنو ای دوست! که غیر از تو مرا یاری هستیا شب و روز بجز فکر توام کاری هست » لطف گفتار تو شد دام ره مرغ هوسبه هوس
دوشینه ز رنج دهر بدخواهرفتم سوی بوستان نهانیتا وارهم از خمار جانکاهدر لطف و هوای بوستانیدیدم گلهای نغز و دلخواهخندان ز طراوت جوانیمرغان لطیفطبع آگاهنالان به نوای باستانیبر آتش روی گل شبانگاههر یک سرگرم زندخوانیمن بیخبرانه رفتم از راهاز آن نغمات آسمانیبا خود گفتم به ناله و آهکای رانده ز عالم معانی!با بال ضعیف و
باز بر شاخسار حیله و فنانجمن کردهاند زاغ و زغنزاغ خفته در آشیان هزارخار رسته به جایگاه سمنبلبلان را شکسته بال نشاطگلبنان را دریده پیراهنابر افکنده از تگرگ خدنگآب پوشیده زین خطر جوشنشد ز بیغوله بوم جانب باغشد ز ویرانه جغد سوی چمنزآن چمن کشیان جغدان شدبه که بلبل برون برد مسکنکیست کز بلبل رمیده
