ای منزل ماه علمت، اوج ثریاروی ظفر از آیینه تیغ تو پیداچون تیغ تو بذل تو گرفته همه عالمچون صیت تو عدل تو رسیده به همه جاگر سپهت خال زند بر رخ خورشیدموج کرمت آب کند زهره دریادر آخر منشور ابد عهد تو تاریخدر اول احکام ازل نام تو طغراای خان زمان شیخ اویس آنکه […]
قدم نه بر سر هستی که هست این پایه ادنیورای این مکان جاییست عالی، جای توست آنجارها کن جنس هستی را، به ترک خود فروشی کنکه در بازار دین خواهند زد بر رویت این کالااساس عالم بالا برای تست و تو غافلتو قدر خود نمیدانی که دارای منصب والاتو از افلاک بالایی نگفتم زیر بالاییاگر
ای قبله سعادت و ای کعبه صفاجای خوشی و نیست نظیر تو هیچ جاهر طاقی از رواق تو، چرخی زمین ثباتهر خشتی از اساس تو، جامی جهان نمادر ساحت تو مروخه جنبان بود، شمالدر مجلس تو مجمره گردان بود، صبااز جام ساقیان تو خورشید را، فروغوز ساز مطربان تو ناهید را، نوادارالسلام را بوجود تو
آب آتش رنگ ده ساقی که میبخشد صباخاک را پیرانه سر پیرایه عهد صبافرش خاکی میبرد اجرام علوی را فروغروح نامی میدهد ارواح قدسی را صفااز طراوت میپذیرد آسمان عکس زمینوز لطافت مینماید بر زمین رنگ سماعکس رخسار گل و گلبانگ بلبل میدهدگلشن نیلوفری را گونه گون برگ و نوادود از آتش میدماند لاله آتش
ای غبار موکبت چشم فلک را توتیاخیر مقدم، مرحبا «اهلاً و سهلاً» مرحبارایت رایت، به پیروزی چو چتر آفتابسایه بر ربع ربیع انداخت از «بیت الشتا»باز چتر سایه بر نسرین چرخ انداختهفرخ و میمون شده، فی ظله بال هماآفتابت در رکاب، و مشتری در کوکبهآسمان زیر علم، ماه علم خورشید سابا غبار نعل شبذیر تو
