سقی الله لیلا، کصدغ الکواعبشبی عنبرین خال مشکین ذوایبفلک را به گوهر مرصع، حواشیهوا را به عنبر مستر، جوانبدرفش بنفش سپاه حبش راروان در رکاب از کواکب مواکببرآراسته گردن و گوش و گردونشب از گوهر شب چراغ کواکبمطالع زنور طوالع، منورمشارق ز ضو مصابیح، ثاقبشده جبهه صاعد، سعودش مقدمشده ثور طالع، ثریاش غارببنات از بر […]
ز سیم برف، زمین شد چون قلزم سیماببیا و کشتی دریای لعل را دریاببیا و یک دو قدح کش چه میکنی آتشکه در شتا نرسد هیچ آتشی به شرابزآب سرخ میافتاد با زال خردازین محیط تلوح ار خروج میطلبیچه جای زال که رستم بیفتد از سرخابکسی برون نرود جز به کشتی مینابتن زمین همه در
ای سران ملک را شمشیر تو مالک رقاب!باغ عدل از جویبار تیغ سبزت خورده آب!با شکوه کوه حلمت، ابر گریان بر جبالبا وجود جود دستت، برق خندان بر سحابمیخورد تیهو به عهدت طعمه از منقار بازمیبرد رو به عونت پنجه از شیران غابجود دستت بحر را نگذاشت آبی در جگربحر را کی با وجود جود
آن ماه، رو اگر بنماید شبی به مادر وجه او نهیم دل و جان به رو نمارویش مه مبارک و مویش لیال قدرخود قدر آن لیال که داند به غیر ما؟آن خد دلفریب تو بر قد دلکشتچون ماه چارده شب، بر خط استوابگشا به پرسشم لب لعل و رسان به کامجان را از آن مفرح
زکان سلطنت لعلی سزای تاج شد، پیداکه لولو با همه لطف از بن گوشش شود، لالامهی گشت از افق طالع که پیش طالع سعدشکمر چون توامان بسته است، خورشید جهانآراقضا تا مهد اطفال فلک را میدهد جنبشنخوابانید ازین ماهی، درین گهواره میناقبای اطلس گردون، به قد قدرش اربودیبریدندی قماط او، ازین نه شفه والاهمایون مقدم
سقی الله لیلا، کصدغ الکواعبشبی عنبرین خال مشکین ذوایبفلک را به گوهر مرصع، حواشیهوا را به عنبر مستر، جوانبدرفش بنفش سپاه حبش راروان در رکاب از کواکب مواکببرآراسته گردن و گوش و گردونشب از گوهر شب چراغ کواکبمطالع زنور طوالع، منورمشارق ز ضو مصابیح، ثاقبشده جبهه صاعد، سعودش مقدمشده ثور طالع، ثریاش غارببنات از بر
ز سیم برف، زمین شد چون قلزم سیماببیا و کشتی دریای لعل را دریاببیا و یک دو قدح کش چه میکنی آتشکه در شتا نرسد هیچ آتشی به شرابزآب سرخ میافتاد با زال خردازین محیط تلوح ار خروج میطلبیچه جای زال که رستم بیفتد از سرخابکسی برون نرود جز به کشتی مینابتن زمین همه در
ای سران ملک را شمشیر تو مالک رقاب!باغ عدل از جویبار تیغ سبزت خورده آب!با شکوه کوه حلمت، ابر گریان بر جبالبا وجود جود دستت، برق خندان بر سحابمیخورد تیهو به عهدت طعمه از منقار بازمیبرد رو به عونت پنجه از شیران غابجود دستت بحر را نگذاشت آبی در جگربحر را کی با وجود جود
آن ماه، رو اگر بنماید شبی به مادر وجه او نهیم دل و جان به رو نمارویش مه مبارک و مویش لیال قدرخود قدر آن لیال که داند به غیر ما؟آن خد دلفریب تو بر قد دلکشتچون ماه چارده شب، بر خط استوابگشا به پرسشم لب لعل و رسان به کامجان را از آن مفرح
زکان سلطنت لعلی سزای تاج شد، پیداکه لولو با همه لطف از بن گوشش شود، لالامهی گشت از افق طالع که پیش طالع سعدشکمر چون توامان بسته است، خورشید جهانآراقضا تا مهد اطفال فلک را میدهد جنبشنخوابانید ازین ماهی، درین گهواره میناقبای اطلس گردون، به قد قدرش اربودیبریدندی قماط او، ازین نه شفه والاهمایون مقدم
