شعربان:وبلاگ شاعران ایران

۲۵ اسفند: سالروز پایان سرایش شاهنامه فردوسی، حماسه جاودان ایران ۲۵ اسفندماه در تقویم فرهنگی ایران، روزی فراموش نشدنی است؛ روزی که طبق روایتها، حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر بلندآوازه ایرانی، پس از حدود ۳۰ سال تلاش خستگی ناپذیر، نگارش شاهنامه را به پایان رساند. این اثر سترگ، نه تنها یک شاهکار ادبی، بلکه نگهبان زبان […]

بیست‌وپنجم اسفندماه در تقویم رسمی ایران، به‌مناسب سالروز تولد پروین اعتصامی، «روز بزرگداشت پروین اعتصامی» نامگذاری شده‌است. رخشنده اعتصامی (۲۵ اسفندِ ۱۲۸۵ – ۱۵ فروردینِ ۱۳۲۰)، معروف به پروین اعتصامی، شاعر ایرانی بود. او بیشتر به‌دلیل به کار بردن سبک شعریِ مناظره در شعرهایش معروف است. مضامین و معانی شعرهای او توصیف‌کنندهٔ دلبستگیِ عمیقش به

دست خدای احد لم یزلساخت یکی چنگ به روز ازلبافته ابریشمش از زلف حوربسته بر او پردهٔ موزون ز نورنغمهٔ او رهبر آوارگانمویهٔ او چارهٔ بیچارگانگفت : «گر این چنگ نوازند راستمهر فزونی کند و ظلم کاستنغمهٔ این چنگ نوای خداستهرکه دهد گوش، برای خداستگر بنوازد کسی این چنگ راگم نکند پرده و آهنگ راهرکه

شبی ز تیرگی دل سیاه گشت چنانکه صبح وصل نماید در آن، شب هجرانشبی، چنانکه اگر سر بر آورد خورشیدسیاه روی نماید چو خال ماهرخانز آه تیره‌دلان، آنچنان شده تاریککه خواب هم نبرد ره به چشم چار ارکانزمانه همچو دل من، سیاه روز شدهگهی که سر کنم از غم، حکایت دورانز جوریار اگر شکوه سرکنم،

الهی الهی، به حق پیمبرالهی الهی، به ساقی کوثرالهی الهی، به صدق خدیجهالهی الهی، به زهرای اطهرالهی الهی، به سبطین احمدالهی، به شبیر الهی! به شبرالهی به عابد! الهی به باقرالهی به موسی، الهی به جعفرالهی الهی، به شاه خراسانخراسان چه باشد! به آن شاه کشورشنیدم که می‌گفت زاری، غریبیطواف رضا، چون شد او را

نگشود مرا ز یاریت کاردست از دلم ای رفیق! بردارگرد رخ من، ز خاک آن کوستناشسته مرا به خاک بسپاررندیست ره سلامت ای دل!من کرده‌ام استخاره، صد بارسجادهٔ زهد من، که آمدخالی از عیب و عاری از عارپودش، همگی ز تار چنگ استتارش، همگی ز پود زنارخالی شده کوی دوست از دوستاز بام و درش،

بگذر ز علم رسمی، که تمام قیل و قال استمن و درس عشق ای دل! که تمام وجد و حال استز مراحم الهی، نتوان برید امیدمشنو حدیث زاهد، که شنیدنش وبال استطمع وصال گفتی که به کیش ما حرام استتو بگو که خون عاشق، به کدام دین حلال است؟به جواب دردمندان، بگشا لب ای شکرخا!به

جاء البرید مبشرا من بعد ما طال المداای قاصد جانان تو را صد جان و دل بادا فدابالله اخبرنی بما قد قال جیران الحمیحرف دروغی از لب جانان بگو بهر خدایا ایها الساقی أدر کأس المدام فانهامفتاح ابواب النهی مشکوة انوار الهدیقد ذاب قلبی یا بنی شوقا الی اهل الحمیخوش آنکه از یک جرعه می،

دارد به سوی یاری مسکین دلم هوائیزین شوخ دلفریبی زین شنگ جانفزائیزین سرو خوشخرامی گل پیش او غلامیمه پیش او اسیری شه پیش او گدائیهر غمزه‌اش سنانی هر ابرویش کمانیگیسوی او کمندی بالای او بلائیما را ز عشق رویش هر لحظه‌ای فتوحیما را ز خاک کویش هر ساعتی صفائیبگرفته عشق ما را ملک وجود آنگهعقل

بدین صفت سر و چشمی و قد و بالائیکسی ندید و نشان کس نمیدهد جائیچنین شکوفه نخندد به هیچ بستانیچنین بهار نیاید به هیچ صحرائیز شست زلف تو هر حلقه‌ای و آشوبیز چشم مست تو هر گوشه‌ای و غوغائیکجا ز حال پریشان ما خبر داردکسی که با سر زلفش نپخت سودائیز شوق پرتو رویت که