حیات ابر بسیار کوتاه است و ابر این را می داند.روزی روزگاري ابر جوان برای نخستین بار همراه با شركاي خود در آسمان شناور بود . هنگامی که آنان از فراز ” صحرا ” عبور می کردند ، ابرهای با تجربه به ابر جوان گفتند : باید سریع تر حرکت کنی ، وگر نه عقب خواهی افتاد . اما ابر همانند ديگر جوانان ، بسیار بازیگوش است و به تدریج از ديگر ابرها عقب ماند . ابرهاي ديگر همانند گاو وحشی در یک چشم بهم زدن ناپدید شدند . باد ابر جوان را دید و با صدای بلند از او پرسید : چه کار می کنی ؟ چرا به دنبال شرکاي خودت نمی روی ؟ اما ابر ناگهان متوجه تپه های طلایی رنگ شد و مجذوب آن گشت .
مخفیانه به زمین نزدیک شد . تپه ها همانند ابرهای طلایی به نظر مي رسيد و باد آهسته آنان را لمس می کرد . یکی از این تپه ها خطاب به ابر لبخندی زد و سلام گفت . ابر سلام رد و از تپه شنی پرسید : زندگی تو در زیر آسمان خوب است ؟ تپه جواب داد : بد نیست . باد می وزد، آفتاب مي تابد . با وجود آنکه کمی گرم است ، اما عادت کرده ایم . تو چطوري ؟ زندگی تو در آسمان بسيار آزاد است ؟ ابر جواب داد : بله ، می توانم همراه با ابرهای دیگر به هر جايي سري بزنم . تپه شنی گفت : حیات من بسیار کوتاه است .
وقتی باد می آید ، و من را در مي نوردد ؛ دیگر اثري از من نخواهد بود . ابر گفت : وضع من نيز بهتر از تو نيست . حیات من هم کوتاه است . من هر روز در آسمان شناور هستم و سرانجام به باران تبدیل خواهم شد و به زمین خواهم ريخت . این سرنوشت من است . تپه شنی لحظه اي آرام شد و از ابر پرسید : آیا می دانی ؟ باران برای ما سعادت است . ابر مبهوت شد و گفت : هیچ وقت نمی دانستم که من اينقدر مهم هستم . تپه شنی گفت : چند تپه قديمي به من گفته اند که باران بسیار قشنگ است .
اگر باران ببارد ، در این صحرا گلها و علف ها رشد خواهد کرد . ابر لبخندی زد و گفت : بله . اما تپه غمگین شد و گفت : فکر می کنم تا زمانی که من ناپدید شوم ، فرصتي براي ديدن گلها و علفها نخواهم داشت . ابر کمی فکر کرد و به تپه شنی گفت : ممکن است بتوانم برای تو باران ببارم . تپه پرسید : ولی اگر این کار انجام دهی ، دیگر زنده نخواهی بود . ابر گفت : درست می گوئی . اما می توانی گلها و علفها را ببینی . ابر خود را به باران تبديل كرد و به روي زمين تشنه ريخت . چندی نگذشت كه در تپه های شنی علف های سبز و گلهای رنگارنگ ظاهر شدند . بله ، دوستان عزیز ، ارزش زندگی به کوتاه و طولاني بودن آن نيست . اينكه حيات انسان تا چه اندازه با ارزش باشد ؛ از هر مهمي مهمتر است